[font=Times New Roman","serif]Wondroos(medische benaming: Erysipelas) is een oppervlakkige infectie van de huid, die betrekking heeft op het lymfestelsel. Wondroos is ook bekend als erysipelas of belroos, een nauwkeurige beschrijving van de intensiteit van deze uitslag. Erysipelas is een gevaarlijke ziekte in pre-antibiotische dagen, vooral bij zuigelingen.

Oorzaken van Wondroos
Wondroos wordt meestal veroorzaakt door een specifieke Streptococcus bacteriën uit de groep A Streptococcus. In enkele gevallen kan dit veroorzaakt worden door andere typen Streptococcus of Staphylococcus bacterie. Sommige gevallen van erysipelas hebben een aanzetten tot wond zoals trauma, een slijtage, of een andere breuk in de huid die de vurige infectie voorafgaan. In de meestegevallen kan geen breuk in de huid gevonden worden.

Symptomen bij Wondroos
Erysipelas was eerder voornamelijk te vinden op het gezicht. Maar nu is het het meest gezien huidaandoening op de onderste ledematen. Wondroos neigt te ontstaan ​​in gebieden waar het lymfestelsel wordt belemmerd. De symptomen zijn koorts, koude rillingen, vermoeidheid, lusteloosheid en braken. De uitslag dat snel verschijnt als een heldere rood, warm, gezwollen, glanzend plek met duidelijk voelbare rand. De oppervlakte van de uitslag is vergelijkbaar met een sinaasappelschil, ook wel bekend als "peau d'orange".

Diagnose van Wondroos
Wondroos wordt meestal gediagnosticeerd door de uiterlijke symptomen, de verschijning van de uitslag. Bloedonderzoek en huid-biopsie helpen over het algemeen niet om de diagnose te stellen. Inhet verleden werd een zoutoplossing geïnjecteerd in de rand van de uitslag, opnieuw afgezogen, en op kweek gezet om de bacteriën te identificeren. Deze methode van diagnose wordt echter niet meer gebruikt omdat de bacteriën in de meeste gevallen niet werden gevonden. Als de symptomen zoals koorts en vermoeidheid hevig genoeg zijn, wordt soms bloed afgenomen en op kweek gezet om sepsis uit te sluiten.

Behandeling van Wondroos
Wondroos wordt behandeld met antibiotica. Een verscheidenheid van antibiotica kunnen worden gebruikt waaronder penicilline, dicloxacilline, cefalosporinen, clindamycine en erythromycine. De meeste gevallen van erysipelas kan worden behandeld met orale antibiotica. Echter, in gevallen van sepsis, of infecties die niet verbeteren met orale antibiotica, kan de arts besluiten om IV antibiotica toe te dienen in het ziekenhuis.